samoprzeniesienie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Warunki dopuszczalności przeniesienia deiktycznego* (jeśli wolno określić tym terminem zjawisko zilustrowane przed chwilą) są chyba różne w różnych językach. Tak np. francuskiego venir, ani włoskiego venire nie można by użyć w znaczeniu ‘przylecieć’ tak swobodnie, jak angielskiego come. W łacinie klasycznej, pisząc w liście o wydarzeniach współczesnych, wolno było użyć tzw. epistolarnego (listowego) czasu przeszłego. Zwyczaj ten tłumaczy się samoprzeniesieniem piszącego w sytuację odbiorcy w momencie nadejścia listu. W języku angielskim (ani polskim - przyp. tł.) takie użycie czasu przeszłego nie jest dozwolone...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Lyons, John 1989. Semantyka. T. 2, przeł. A. Weinsberg, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.