samospotęgowanie się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) nanie bardziej dojrzały. To Pasażerka, której tematem jest postać esesmanki z obozu koncentracyjnego, która wyróżnia dziwną „opieką” jedną z więźniarek, po to głównie, by ją „przeciągnąć” na swoją stronę — na stronę zła. Tu mentalność zbrodniarza ukazana jest jako „intecjonalność bez końca”; zło chce upodobnić wszystko do siebie, nie zmierza do wygaśnięcia, lecz do samospotęgowania się. Mamy tu jednostkę o wilczej naturze. To właśnie jest „pierwsze ogniwo” zła, jego istota. Zło nie jest sprawiane przez indywidua typu Piszczyka, Zeliga, Smierdiakowa czy Eichmanna. Zajmowanie się wykonawcami nie ma nawet specjalnego sensu, jak nie ma sensu zastanawiać się, dlaczego nóż może równie dobrze krajać chleb, co ranić ciało...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Akcent - Akcent (Lublin)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedynczaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.