samowitość

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Większość obrazów p. Skotnickiego zdradza wybitny zmysł kompozycyjny (zarówno malarski, jak tematyczny). Gdy się zważy, że artysta żyje w atmosferze rozpejzażowanego Krakowa i że to rozwidoczkowanie graniczy niemal z kołowacizną, wtedy sam fakt skutecznego oparcia się chwilowej (Bóg daj) modzie świadczyć może o samowitości artysty. A to jest pierwszy warunek indywidualizmu. Ten ostatni nie zarysował się jeszcze wybitniej. Artysta szuka formy. Rad ją mieć p>oetyczną i wtedy maluje Jak w bajce, Piast i Rzepicha, Zamiatacze, najoryginalniejszym zaś jest fryz dekoracyjny — trzy plenery z żywych bardzo, lecz zharmonizowanych plam...” itd. ZAKOPANE...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Skotnicki, Jan 1957. Przy sztalugach i przy biurku. Wspomnienia, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.