scenka-zwierzenie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) „podopieczny”, czasem nawet przypadkowo spotkany przechodzień relacjonuje, opowiada, dotyka pozornie tylko zasklepionej rany, mówi o swoich sprawach i cierpieniach, a słuchająca pani doktor już przypomina sobie własne blizny, najbardziej osobiste lęki i urazy. „Normalne” otoczenie nawet nie podejrzewa tego. Oto jedna, przypadkowo wybrana z książki scenka-zwierzenie: pani doktor jest zaproszona do zaprzyjaźnionego domu, siedzi w ogrodowym fotelu i spoglądając na okrągły klomb czerwonej szałwii zrazu myśli o swoim ojcu, który lubił hodować kwiaty, zwłaszcza róże, a później jeszcze o czymś, o czym nie opowiada nawet wprost, ale co sprawia, że zaczyna dygotać niby z chłodu, aż uprzejmy gospodarz przynosi jej ciepły szal do okrycia...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Znak - Znak (Kraków)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.