skarżypyctwo

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) wne okna. Bogurodzica i najmilszy uczeń Chrystusa, namalowani z profilu, w milczeniu spoglądają na straszliwe cierpienie i wcale nie dostrzegają mej obecności; czuję, że jestem dla nich obcy, niepotrzebny, niegodny uwagi, że nie mogę im pomóc ni słowem, ni czynem, że jestem wstrętne, niedobre chłopaczysko zdolne tylko do wybryków, grubiaństwa, skarżypyctwa. Po kolei przypominam sobie wszyściutkich znajomych i wszyscy, co do jednego, wydają mi się nędzni, głupi, źli, niezdolni ani odrobinę ulżyć tej straszliwej męce, którą teraz oglądam; półmrok w cerkwi gęstnieje, staje się bardziej ponury i Matka Boska, i św. Jan Apostoł wydają mi się samotni...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Czechow, Antoni 1956-1962. Dzieła. T. 1-11, [tłum. różni], Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.