skluczyć

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) przelotnych. Słysząc w sercu ten nie swój płacz, Wiktor cierpiąc pytał siebie, czy godzi się narażać na strzał pierś, jeżeli utkwiony w nią cios rozedrze serce drugiego człowieka; czy ma prawo rozerwać tkliwy uścisk, który sam przecież na sobie zaplatał, jeżeli potem nie jego ręce załamią się w rozpaczy? Usuwał się do Klonowa, by tam zostawić Marynię, odpocząć, skluczyć jak zając i na dawne miejsce powrócić. A tymczasem, w miarę zbliżania się terminu, który sam określił, coraz więcej plątał się ów węzeł gordyjski...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Daniłowski, Gustaw 1947. Z minionych dni. Fragmenty powieściowe, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownik

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.