składniowo-intonacyjny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) (w liczbie ó). Ja bym nie wszystkie przytoczone tak interpretował, ale za to nogę ich liczbę przynajmniej o jeden pewny przykład powiększyć (VI 86): A iż czasy tracimy | mamie, § sitna szkoda §§ (Oznaczam, czerpiąc z systemu znaków autorki, znakiem paragrafu „lżejszą” granicę syntaktyczno-intonaeyjną, a dwoma paragrafami cięższą, zachowując na oznaczenie średniówki pionową kreskę). Rzecz oczywista, że całostka składniowo-intonacyjna kończy się na zgłosce 9; dla wersyfikacji zaś jest ważna 7. (Drobiazg, ale, jak się okaże, ważny: autorka poddawszy się kołysaniu ruchu rytmicznego, nie złowiła swoim pracowitym i wyostrzonym uchem szcsegółu, który tak jest ważny dla jej teorii). Chwyciwszy książkę, w ciągu paru minut znajduję inne przykłady wątpliwe; np...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Borowy, Wacław 1952. Studia i rozprawy. T. 1-2, Wrocław : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.