specjalik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Zresztą cała rodzina wyrazów nawiązujących do łacińskiego species, bogatego w znaczenia, ma w języku polskim charakter raczej parweniuszowski. Słownik Lindego cytuje z Knapiusza: „Osóbki, strawa abo życie różne od pospolitego życia drugich, z któremi kto mieszka, specyjałami niektórzy zowią”. I objaśnienia: Specjał, specjalik — przysmaczek osobliwy, delikacki, łakotek. Cytuje też użycia przenośne, np. „drogi serca mego specjale". Podaje też przymiotnik i przysłówek: specjalny, specjalnie, objaśniając to jako „osobliwy, szczególny”, a ponadto „osobliwszego, delikackiego smaku”, np. „tort specjalny”, arcyspecjalne potrawy”. Z innych formacji mamy tu: specyfikacja ob. wyszczególnienie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tokarski, Jan 1971. Słownictwo (Teoria wyrazu), Warszawa : PZWS
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.