spietrać się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) giem odszczekał i po chwili, powiadam ci, jak bramy piekła pękły i wszystkie biesy z łańcuchów się urwały — taka wściekła szczekanina wszczęła się na całym Nowym Mieście, a tu jeszcze prawie tuż nad nami okno, w którym się świeciło, nagle się otwiera i babsztyl jeden wrzeszczy, jakby jej pod spódnicę mysz skiknęła: poszli won, pijanice, koperniki jedne, bo psa na was napuszczę, no! już was tu nie ma, spietrałem się trochę, bo głos miała zawzięty, zresztą cały ten harmider mógł i stójkowego zwabić, więc do starej megiery grzecznie ulizanym głosem mówię: pierdolamento *, łaskawa pani, przepraszamy pięknie, ale my nie żadne bradiagi i żaden z nas się nie zakropił, tylko mój kolega taki już z przyrodzenia głos ma ogromny, bo wielkim śpiewakiem jest, na to ona: to niech sobie ryczy, gdzie diabeł mówi dobranoc, a nie żeby spokojnym ludziom spać nie dawać, trudno — myślę sobie, forsę, której miałem pełne garście, szybko po kieszeniach rozlokowałem i pod ramię mojego dobroczyńcę ująwszy, szeptem powiadam: zmykajmy, mistrzu, bo może być draka, a nie wypada, żeby taka persona, jak pan, w jakąś grandę wpadła...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Goetel, Ferdynand 1957. Z dnia na dzień, Londyn : Orbis Księgarnia Polska
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedynczaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.