społeczno-utylitarny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Oto zaś, jak ten mój wywód pojmuje Stawar. „Obrzędowy charakter sztuki" — pisze — „należy właściwie do niepamiętnych czasów (jeśli pominąć sztukę kościelną); na ogół już od stuleci pisarz i artysta pracowali wedle założeń społeczno-utylitarnych w szerokim znaczeniu terminu. Autorzy początku XIX wieku nie żywili takich wątpliwości jak plastycy klasycznego okresu realizmu...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Sandauer, Artur 1966. Dla każdego coś przykrego, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.