spuszczenie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) mer w okazałych szatach. Nastusia, przedarłszy się przez tłum, znalazła sobie miejsce blizko wielkiego ołtarza, i tym razem nietyle co zwykle, patrzała w książeczkę od nabożeństwa, ile wesołem i ciekawem okiem skakała po zbrojach, kornetach kołpakach, robronach... aż spojrzenie jej całkiem zawisło na okazałem obliczu hetmańskiem; a jakkolwiek wzbudzała w sobie chęć spuszczenia wzroku ku ziemi, pie mogła go przecięż oderwać, tak dziwna moc ciągnęła ku niemu. Hetman zaś, ze swojej strony, uradowany tą miłością ludu, wodził wzrokiem po tym różnobarwnym tłumie i uśmiechał się do niego w podziękę. Aż na raz...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Siemieński, Lucyan 1881. Dzieła. T. 7, Warszawa : Nakł. i Druk. J. Ungra
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.