spółgłoskowiec

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Różnica między odmianą śuo, śiin[ (źmuo, źmiin{) z jednej strony a pozostałymi spółgłoskowcami z drugiej strony polega tylko na tym, że te ostatnie pokazują w casus obliquus sufiks spółgłoskowy z reguły na st. pełnym, nie zaś na st. zanikowym, jak to jest w śu-n-es, śii-n-{. Por. kolejno (1) litewskie tematy na -«-: vand-uô :: vand-en- „woda” (brak *vand-n-)\ akm-uo :: akm-en- „kamień” (brak *akm-n-), (2) litewskie tematy na -r-: mót-e :: mót-er- „matka; kobieta” (brak *motr~, por. gen. sg. łac. mâtris, gr. métros oraz sti. matur [< *meH2-tr-s]);...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Brzezina, Maria, Kurek, Halina (red.) 1999. Collectanea linguistica in honorem Casimiri Polański, Kraków : Księgarnia Akademicka
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.