spółzaborca

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) mienia Krzyża, godła męki i zmartwychwstania narodów”. Był to język nowy, jakim nigdy Rosja carska do Polski jeszcze nie przemówiła. Nawet Aleksander I takich słów wypowiedzieć nie mógł, bo nie wojował ze spółzaborcami. Ale on zostawił Królestwu Polskiemu odrębność państwową, konstytucję własną, rząd polski, sejm, wojsko narodowe. Tu była mowa tylko o wierze, języku i samorządzie, co mogło oznaczać w najlepszym wypadku autonomię w rodzaju galicyjskiej. Co do granic tej nowej Polski można było się...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kukiel, Marian 1993. Dzieje Polski porozbiorowej (1795-1921), 4 wyd. polskie, Londyn : Puls
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.