sturlanie się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Monolog, na okrągło. Karśnicki bez ruchu, tylko dłoń z kieliszkiem, twarz pokerzysty, kamień. Wzrok, od którego tamten dostałby sraczki, gdyby umiał czytać po oczach. Ale kiedyś dopomógł, więc nie groził mu kop za drzwi i sturlanie się dupą aż na parter. Wyszedł jak minęła północ. Chciał do swojego wozu, machał kluczykami: - Stefuś, kurrrczątko, zrozum, ouupp!... pardon... mnie glina nie bierze, a jakby co, dam muzyka, odwiozą do domciu... ouupp!...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Łysiak, Waldemar 1990. Dobry, Warszawa : Officina
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedynczaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.