szeroczyzna

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Pani Dunajewska — cicha, skromna jak dawniej, chcąca się niejako usprawiedliwić przed znajomymi, że się znajduje w tych wielkich salonach; on natomiast — jakby rozpierający się w tej szeroczyźnie, z barkami w tył podanymi, pewny siebie, niby to czasem nie poznający ludzi z powodu krótkiego wzroku, a mimo to widzący doskonale to, co mu widzieć było potrzeba, mieszający się tu i ówdzie swym grubym głosem do rozmowy, trochę dygnitarz, trochę dorobkiewicz, ale przede wszystkim bardzo rozumny człowiek. Miły w rozmowie, jeżeli chciał być miłym, gbur wobec...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Chłędowski, Kazimierz 1957. Pamiętniki. T. 1-2, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.