szulik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) czes. szulirz, od szuliti, ‘oszukiwać’, szullk, ‘błazen’; u nas narzeczowe szulać, ‘wkładać’, »szulnąć palcem w oko*, »szułać się po święcie*, rus. szljat’sia (to samo); szujak, ‘jastrząb’, pożyczka z rus. szulak, szulik, szulatnik, ‘falcomilvus’...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Brückner, Aleksander 1989. Słownik etymologiczny języka polskiego, wyd. 5, Warszawa : Wiedza Powszechna
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.