sąsiad-biesiadnik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Coprawda, nie zawsze się potrafił dostroić do poziomu tej prostaczej szlachty, której gruboskórność musiała razić jego wytworną naturę. Jakoż dowodzi tego Pieśń XVIII księgi I, zwrócona do jednego z tych sąsiadów-biesiadników, o których poeta trzymał, że „y tak we łbie rozumu potrzeźwu nie wiele, a ostatek chcą zalać“...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Hoesick, Ferdynand 1919. Jan Kochanowski. Życie i dzieła, wyd. drugie, Kraków : Księgarnia J. Czerneckiego
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.