sędzia-kronikarz

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Dodajmy na marginesie, że sędzia-kronikarz, pisząc o zdarzających się samosądach na nieudolnych mistrzach sprawiedliwości, rzecz chyba trochę podbarwił. W zapiskach historycznych nie ma na ten temat śladów. Być może była to tylko „wieść ludowa”. Długosz odnotował przypadek kata z Lublina, który musiał salwować się ucieczką przed rozsierdzonym tłumem, gdy trzykrotnie ciął bezskutecznie delikwenta mieczem; skazaniec miał szczęście — uszedł cało...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Milewski, Stanisław 1996. W świecie występku i zbrodni. Z dziejów przestępczości i jej zwalczania, Warszawa : KiW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.