słońce-idea

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) ność i wytrwanie! Nie wszystkie sosny w borze wiedzą, za czym, po czym i ku czemu wzdychają i łkają ich szumy nocne10, jednak szumią aż do wschodu słońca, o którym staje się wielka cisza i różane ukojenie w światłach jutrzenkowych. Nie wszystkie duchy żyjące w nocy jasno wiedziały, dlaczego im trzeba trwać w czci11 i wierności dla idei-słońca, jednak trwały, a te, które wiedziały, zapalały u słońca-idei biedne lampki drobne i przyświecały nimi na ścieżkach ciemnego boru, aby wędrowcy nocni nie schodzili na bagniska, aby przyjmowali we wzroki i w dusze12 promyki światła, aby ufali, że słońce nie zgasło, skoro w lampkach płonie syn jego: ogień... Jest ogień, więc jest i słońce, tylko płaszczem ciemności okryte...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Orzeszkowa, Eliza 1958. Listy zebrane. T. 4, Wrocław : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.