tragiczno-beznadziejny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) postać. Jego przedmiotem stają się opory, na jakie natrafia jednostka pragnąca „włączyć się do szeregu”, nie zaś trudności potężnego indywiduum, które pragnie wzlecieć nad przeciętność. Ta sytuacja podstawowa i ten konflikt ukazane są u Kafki w tonacji tragiczno-beznadziejnej. Są to jakby pierwsze kroki stawiane niepewnie w świecie sennego koszmaru...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wirth, Andrzej 1964. Teatr jaki mógłby być, Warszawa : WAiF
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.