trzodka

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) mankament grupy. Włosi mieli swego Marinettiego, orfeiśei paryscy swego Kostrowickiego (Apollinaire’a), „Ciarte“ posiada go w dr. Jaworskim, swego czasu bywali np. Bielińscy, z których teoretycznych uzasadnień wywodziła się dopiero praktyka twórcza. Trzodka złotorunnych owieczek nad Skamandrem ruń szczypająeych nie ma jeszcze swego Panurga. W p. Witkiewiczu stanowczo go nie znajdzie, gdyż jest w jego wywodach tylko biegunka słów, — przy żałosnem pierwotnictwie myślowem. Nie zaradzi temu brakowi wypożyczanie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Nowaczyński, Adolf 1922. Góry z piasku. Szkice, Warszawa : Nakł. Polskiego Posterunku Wydawniczego „Placówka”
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.