uakcentować

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) UVakcentować «zaakcentować, podkreślić, zaznaczyć, nacechować»: „Ogólne, przeciągłe, a zdziwieniem uakcentowane „aaa!“ było na słowa te odpowiedzią“ Pam. I, 157; „ucztę prawdziwą, obfitą, doskonale przyrządzoną i wybornymi winami uakcentowaną ib. 377; „wydawało mi się przy tym, że cywilizacyjna wartość moja własna wymaga dokończenia, uzupełnienia, uakcentowania“ ib. I, 394; „stosunki (...) uakcentowane w Brukseli tą osobliwością“ ib. III, 333; „Wyrazy ostatnie z dumą uakcentowaną wymówiła“ W o. g. I, 115; „Uakcentowało ją (sc. edukację) wychowanie przeprowadzone całkowicie pod hasłem ofiarności dla obowiązku“ Sm. 205; „uakcentowała je (sc. nudy) troskliwość osobliwa, jaką otoczyła go władza miejscowa“ Zar. 105; „Obóz turecki zalegała cisza uakcentowana niejako dogrzewaniem słońca“ O 6. I, 84...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Doroszewski, Witold 1949. Język Teodora Tomasza Jeża (Zygmunta Miłkowskiego). Studium z dziejów języka polskiego XIX wieku, Warszawa : TNW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
imiesłówliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.