uczniacki

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) chdy zamierzchłej już przeszłości..." Pamiętam tę Kiciunię jako małą, szczuplutką pensjonareczkę lat piętnastu czy szesnastu, gdy była jakby żywym wcieleniem uczniackich tęsknot, specjalnie stworzonym przez naturę do miłości platoniczmej. Cóż za śliczna dziewuszka! Bladziutka, krucha, lekka — dość, zdawałoby się, dmuchnąć, a pofrunie jak puch aż pod niebo — twarz łagodna, zdziwiona, rączki małe, włosy długie po pas i miękkie, figurka cienka w pasie jak u osy — cała jakaś eteryczna, przejrzysta, jak księżycowe światło, słowem, z punktu widzenia sztubaka niewymownie piękna... Byłem w niej zakochany — i to jak! Nie spałem...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Czechow, Antoni 1956-1962. Dzieła. T. 1-11, [tłum. różni], Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.