udzieranie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Udzierka «to, co jest udarte, oddarte»: „arkusze, półarkusze, ćwiartki, świstki, udzierki“ Prawn. I, 9. W tym użyciu nazwa podmiotowa. Użycie orzeczeniowe zanotowane w Sł. K. K.: „Pomimo udzierek kozaków dońskich z tureckim Azowem doszło nawet do pewnej serdeczności“ (= udzierania, darcia się, por. użeranie się)...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Doroszewski, Witold 1949. Język Teodora Tomasza Jeża (Zygmunta Miłkowskiego). Studium z dziejów języka polskiego XIX wieku, Warszawa : TNW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.