upowicie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Za wcześnie rozpoczęło się to przedwiośnie. Miasto ukazało się prześwietlone do głębi słońcem, zbyt jasnym jak na ten zdradziecki czas, zbyt pięknym jak na to nędzne życie. Marzec, najtragiczniejszy miesiąc dla chorych i starych, rozwijał swój jadowity ciąg. Świeże, hoże mężatki wyległy z wózkami na ulice. Dzieci wyciągały rączki z głębi swego upowicia do pączkujących krzaków. Na pościeli leżała, na śmierć z nią zżyta, budowa rozpięta z żył; chore źdźbło odarte z kłosa. Głowa orła, w spojrzeniu — psalm. Drapieżny profil wydzierał się ostro z poduszek ku nieśmiertelności. Jak tęgie drzewo schnął...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Twórczość - Twórczość (Kraków / War­­­­­sza­wa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a tergo