uprawiacz

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) w które przenosiłem się myślą. s Nic też dziwnego, gdy w tém usposobieniu chwyciło się nieraz za pióro do skreślenia żywota człowieka, którego wizerunek miałem przed sobą,—co tém łatwićj się tłómaczy, że przeszłość zapełniona tylko postaciami bez duszy i ciała, strasznie ubogo wygląda—trzebaż ją było zaludnić, a tém samem ożywić. Nietylko odnosi się to do historyi, ale i do literatury, potrzebującej także zainteresować osobistościami swoich uprawiaczy, bez czego zeszłaby ona na suchą nomenklaturę bibliograficzną i na pustą dyalektykę o rodzajach i prawidłach sztuki, pachnących zawsze abstrakcyą...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Siemieński, Lucyan 1881a. Dzieła. T. 3-4, Warszawa : Nakł. i Druk. J. Ungra
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.