utulny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Pod osłoną wielkich lip, upstrzonych barciami, stały chaty-sadyby, ciemne i utulne. Mieszkał w nich lud beztroski, gościnny, 0 łagodnym obyczaju, choć pod węgieł nowo wznoszonej sadyby jeńca, imańca, zabijał na szczęście — lud, który czcił Chrystusa Pana i Najświętszą Jego Matkę, lecz równocześnie sypał mąkę na dach domu jako ofiarę dla Chwista-Pochwista, a za znieważenie starego dębu karał rozpłataniem brzucha. Szanował św. Jana...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kossak, Zofia 1968. Legnickie pole, wyd. 2, Warszawa : Nasza Księgarnia
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.