uwieńczać

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) żenia, wywołały tylko nieukontentowanie Kaj. Kożmiana, który widząc, że Mickiewicz zyskał zasłużoną pochwałę, a i o jego Ziemiaństiuie była zaszczytna wzmianka, napisał: „Jak ognia z wodą, tak mnie z Mickiewiczem łączyć niemożna.” Morawski chciał oba stronnictwa pogodzić, jak to w ostatnich wierszach listu do romantyków powiada: Jedna matka was swemi uwieńcza laurami, Żadnej lutni bezbożność lub podłość nie plami*, Jedno macie prawidło: bratnie kształcić plemię, I jeden tylko rodzaj: polską śpiewać ziemię...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Siemieński, Lucyan 1881a. Dzieła. T. 3-4, Warszawa : Nakł. i Druk. J. Ungra
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.