wchlebić się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) gór beskidzkich, co wierchem cudnie się bławacą, halami pozbyrkują, lasami się szacą — Przodownica srebrzystą wstęgą przepasana — znak, że wnosi ojczyźnie zasób cnego wiana — — wstęga nad podziw cudna, szemrząca, ruchliwa, w słońcu cała srebrliwa i iście złotliwa — to Wisła rozbawiona, śmiejna i dziecinna, jak młody kot przekorna, jak święty wąż zwinna; zanim się ustatkuje — sandomierska pani — pstrąży się i gwieździści, południ, zarani, w nagłym skoku się pręży, już powolna szumi, szczebioce, brzęczy, warczę — śmiech pryskliwy tłumi, przez wsie płynie strużysto — wzmaga się i wzrasta, by wchlebić się urodzie wawelskiego miasta — Wisła! —...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Zegadłowicz, Emil 1957. Wiersze wybrane, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.