wenus-afrodyta

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) dytą (zob. afrodyzjak); większość uczonych przypisuje Wenerze pierwotny związek z ogrodami warzywnymi, choć imię jej łączy się niemal na pewno z wyrazami zawierającymi pojęcia urody, czaru i wdzięku; obie wersje dają się zresztą zespolić w ideę ogrodu ukształtowanego dla zaspokajania potrzeb estetycznych i utylitarnych właściciela, ogrodu dającego obfity plon i bawiącego oko. Znaczenie kultu Wenus-Afrodyty wzrosło dzięki ambicjom politycznym rodu julijskiego, klanu Juliusza Cezara i, drogą adopcji. Oktawiana Augusta. Przypisywali oni sobie pochodzenie od Julusa, syna Eneasza, który już od czasów Homera uważany był za syna Afrodyty...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kopaliński, Władysław 1996. Słownik eponimów czyli wyrazów odimiennych, Warszawa : Wyd. Nauk. PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.