wewte

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) więzi także i nas samych... Ale korci mnie pan. Tak samo zresztą jak ich. Podobno kłócą się o pana: z jednej strony Postyłło, a z drugiej Siwicki i ta dzierlatka, Nieborzanka. Jarosz jest do tego stopnia zdrewniały, że nie decyduje się ani wewte, ani wewte. Zaimponował im pan swoim nieprzejednaniem, ale jednocześnie ma pan w sobie coś takiego, czym oni gardzą, ja to odczuwam także, nie gniewajcie się... jakaś donkiszoteria, coś w rodzaju przeciągu w duszy. Nie wychodzi to panu...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Brandys, Kazimierz 1954. Obywatele, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przysłówek

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.