wiatyk

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Duchowny, sprowadzony przez Krysię, udzielił błogosławieństwa konającemu i absolucyi plenarnej w godzinę śmierci. Różyczka pocałunek pożegnalny złożyła na czole umierającego, — ostatni wiatyk serca na drogę nieśmiertelności. Łza jasna spłynęła mu z oczu, spojrzał promiennie wokoło, — mgłą zaszły mu źrenice... Czysta dusza Morysia unosiła się już w zaświaty, nieobecna wśród otaczającego grona; oddychał coraz ciszej, rodzice przytrzymywali głowę syna, Maryjka, we łzach, ręce jego całowała bezwładne. Zasnął cicho na kochającem łonie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wielowieyska, Emilia 1913. Ku jutrzni. Powieść współczesna, Warszawa etc. : Gebethner i Wolff
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.