wieczystoczynszowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) roczną na rzecz dziedzica miasta. Była to więc własność podległa, wieczysto-dzierżawna lub eofiteutyćzna, ale właściciel użytkowy miał prawo używania i zbywania własności, choć za konsensem właściciela zwierzchniego /często warunku tego nie dotrzymywano/. V dawnych jurdykach miejskich obowiązywało tzw. ius superficiei /prawo powierzchni/ czyli prawo wieczystoczynszowe do placu, na którym właściciel użytkowy miał prawo stawiać własne budynki...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Mączak, Antoni (red.) 1971. Pamiętnik X Powszechnego Zjazdu Historyków Polskich w Lublinie 9-13 września 1969 r. Referaty i dyskusja. 3-4, Warszawa : Polskie Towarzystwo Historyczne
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.