wilk-pokutnik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) okazjach różnych. Jeżeli w ostatnim wierszu zbrata się pijak z niepoprawnym karciarzem, w tym uzasadnionym, usprawiedliwianym stale zwracaniu się do butelki jest podobny Wilkowi pokutującemu z Bajek i przypowieści; nawet raz brzmi jakby zbieżność wyraźna. Wilk-pokutnik spotkawszy cielę — „zabił go niechcący”, a szlachcic, któremu już po imieninach żony, suto obla...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Makowiecki, Andrzej Z. 1974a. O literaturze polskiej. Materiały, wyd. drugie zmien., Warszawa : WSiP
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.