więzień-towarzysz

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Do pewnego stopnia podobną: immanentnie dwoistą kompozycję ma ostatnia powieść. Obok bowiem narracji głównej, ewokującej ostatni marsz bohatera, istnieje w utworze opowiadanie „historyczne” (o zdarzeniach z końca XVIII stulecia) więźnia-towarzysza. Rzeczywistość bohatera „Dwóch głów ptaka” to świat jego myśli, refleksji i intro• spekcji. Tak więc i cień Waszkowskiego kładzie się niepomiernie wydłużonym kształtem na całą fabułę, i znów świadomość tej centralnej postaci jest komponentem fabularnym dzieła, acz narratorem jest kto inny...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Więź - Więź (Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.