współherbowny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) bardzo dobrze przyjęty. Co prawda, znajdował się w tem szczęśliwem położeniu, iż nietylko korzystał z przywilejów człowieka, który już zdążył się wsławić jako poeta, ale nadto zjawił się na dworze wojewody, jako od dawna znany jego żonie Elżbiecie, Szydłowieckiej z domu, a więc Odrowążównie. Ostatnia okoliczność była pewnem ułatwieniem dla Kochanowskiego, bo jako współherbowny z wojewodziną, a nawet pochodzący z tych samych stron, co ona, był dla niej, jako sandomierzanki, nadzwyczaj miłym i pożądanym gościem. „Przynosił z sobą, jakby woń ziemi rodzinnej i budził niejedno z lat młodocianych wspomnienie, które, bodaj czy w jej duszy nie świeciło jaśniej, niż blaski mitry książęcej i dostojeństw, które na nią przez małżonka spływały!...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Hoesick, Ferdynand 1919. Jan Kochanowski. Życie i dzieła, wyd. drugie, Kraków : Księgarnia J. Czerneckiego
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.