współkorzystać

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) ności czy braku sprawności posługiwania się słowem. Myślę, że jest to (a wiem na pewno, że bywa u mnie) coś w rodzaju afazji, wynikającej z nacisku na naszą osobowość ze strony wspólnoty, organizacji, ruchu ideowego, którego z dumą czujemy się przedstawicielami; reprezentując wspólnotę, do której dobrowolnie i świadomie przynależymy, jednocześnie w sposób nie zawsze w pełni świadomy i — jeśli to nie zabrzmi zbyt paradoksalnie — w sposób niedobrowolnie dobrowolny, gdy głosimy tezy i przekonania owej wspólnoty, głosimy je niejako jej głosem, głosem wypożyczonym, o tyle naszym, o ile tkwimy w tej wspólnocie głęboko, i o tyle nie swoim, o ile każda wspólnota każdego z nas, jej współuczestników, poszerzając o swoje cele ideowe jednocześnie każdego z nas swoimi rygorami ideowymi określa (a więc i zakreśla) jako współuczestnika. Współuczestniczyć znaczy wtedy nie tylko współtworzyć, współkorzystać, ale i współrezygnować z tych sfer wolności, które są przeciw wyznawanej idei...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Lichniak, Zygmunt 1972. Z mojego ćwierćwiecza, Warszawa : Pax
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownik

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.