współłączny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) oczywisty absurd: dawałby sobie, aby mieć to, czego sam nie posiada. Jeśli więc byt staje się, czyli realizuje swoje istnienie, to nie jest on samym istnieniem, nie jest bytem koniecznym, lecz przygodnym, wówczas sam z siebie nie posiada istnienia, nie udziela go sam w sobie, lecz otrzymuje je z zewnątrz od czegoś, co jest poza nim. Źródło tego istnienia nazywamy przyczyną. Realizowanie się więc istnienia jest absurdalne bez współłącznego istnienia przyczyny...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Krąpiec, Mieczysław Albert 1995a. Dzieła. T. 2. Realizm ludzkiego poznania, wyd. 2 popraw., Lublin : KUL
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.