wstydać

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) igni*. Przed bezsennemi oczyma stoi Oliwer, jak w Eneidzle (IV 4): „haerent infixi pectore vultus“. Dalsze wahania się Paskwaliny, czy ma ukochanemu „beśpiecznie — przyjaźń swoją otworzyć i zajęty wydać — w sobie ogień*, czy też ma się „wstydać rady swojej źle zdrowej1  2, mają wzór w podobnych wahaniach się Myrrhy u Owidjusza (Met. X 371): „et modo desperat, modo vult temptare, pudetque — et cupit et, quid agat, non invertit*...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Sinko, Tadeusz 1923. Echa klasyczne w literaturze polskiej, Kraków : Nakł. Krakowskiej Spółki Wydawniczej
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownik

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.