wstydek

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) wielu ludzi za nią szalało, a ona za nikim! Uchodzące, owszem, zgadzające się z dobrym tonem i przyjęte podówczas jako ostatki dawnego salonowego z kobietami dowcipu dwuznaczne i śliskawe aluzje, których język francuski tak obficie dostarcza w potocznej rozmowie, rumieniły ją jak młodziutką panienkę. I ten zbyteczny, a bardzo często objawiający się wstydek, który mnie zawsze gniewał jako gość niepotrzebny w kobiecie jej położenia i wieku, chociaż szczery i nieudany, do wad jej należał — bo się z resztą jej hożej i wcale nie mniszej maniery niezupełnie zgadzał...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Syga, Teofil, Szenic, Stanisław 1960. Maria Szymanowska i jej czasy, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.