wszech-kłamstwo

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Tam będę, czymkolwiek być mogę, człowiekiem pełnym złudzeń i bogiem pełnym prawdy zarazem! Daruj mi więc, jeśli czasem, jeśli często nawet, czując w sercu niepojęte wezwanie, słysząc w sobie samym jakby ducha jakiegoś nęcące obietnice, wzrok zwątpienia rzucam na otaczającą niedolę i kwapię się ku wszech-rzeczy, ku wszech-kłamstw i nędz końcu. Ile razy zamknę oczy i pomyślę, żem już nie z tego świata, żem dopiero się z wami wszystkimi pożegnał i stojąc dotąd na ścieżce przedziału czekam na zorze, które skądsiś biegną ku mnie i nadlecą, i porwą mnie, ile razy tak marzę i coraz głębiej wchodzę w siebie, zanurzam się w własnych głębiach i jednam się z sobą — tyle razy spokojność nadziemska mnie obejmuje, czuję, jak gdyby już kwiaty rosły nade mną. czuję, że to, co nazywamy śmiercią,...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Krasiński, Zygmunt 1991. Korespondencja. Listy do różnych adresatów. T. 1-2, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.