wyhukać

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) {Istnieć). Poeta dotykiem ustala zieleń, oczyma wyprowadza kształty {Ląd). Ba, nawet echo nie jest u niego czymś biernym, lecz stwarzającym: „zadyszany za wołami głuchy pastuch wyhukał rozdał” {Echo). Dewizą tego postępowania mogłaby być strofa: Wieszcz rąk, robotnik dumy, wywyższam się spojrzeniem pod gwiazdy, ucisk gwiazd prawe ramię mi żłobi, niebo nawisło hełmem, niebo porywam na ciemię, i noc, wzniesioną z gwiazd, podnoszę na sobie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wyka, Kazimierz 1959. Rzecz wyobraźni, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a tergo