wyjęczenie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) lepiej, że oni..., lepsze to..., tak jakby chciał zagadać pana, zarzucić go tą sieczką słowną, nie mając pod ręką jakichś dobrych rzeczy, którymi mógłby porażać pana, czegoś z życia, czegoś takiego, co odebrałoby panu zadowolenie i pewność siebie, czegoś takiego rzucającego się w oczy, co zmusiłoby pana Wurm-Różyńskiego do zamyślenia, a może nawet do podziwu i do żałosnego wyjęczenia w gronie swoich kompanów takich słów — a jednak, moi przyjaciele, powiem wam, że ci dawni słudzy radzą sobie bez nas i jesteśmy im niepotrzebni, szanują się nawzajem i tak patrzą na siebie, jakby byli braćmi, a ziemia ich rodzi piękne owoce, którymi dzielą się sprawiedliwie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Kawalec, Julian 1982. Ukraść brata, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.