wykwintniś

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Andrzej, zdyszany wciąż od pośpiechu, czuł się z początku nieswojo. Przez dziesięć minut nie ośmielił się spojrzeć na Krystynę. Opuścił oczy. Przytłaczała go myśl, że ona siedzi w odległym końcu stołu pomiędzy doktorem Gabellem — smagłym wykwintnisiem w prążkowanych spodniach — i panem Watkinsem, leciwym i łysiejącym dyrektorem kopalni, który w rubaszny sposób starał się rozbawić Krystynę. Wreszcie, gdy pan Watkins zwrócił się z uśmiechem do swej sąsiadki: „Czy jest pani jeszcze moją dziewczyną z Yorkshire?“ — Andrzej uniósł głowę i spojrzał na Krystynę w szarej sukni z białymi mankietami i kołnierzykiem...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Cronin, A. J. 1939. Cytadela. Powieść, wyd. 2, Warszawa : Wyd. J. Przeworskiego
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.