wywilga

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wszystka wiosna szumi na dębie, pozłociście wiatry się łamią z nieobciętej z cyny osiki, niosą z pola panny we dzbanach niebo w lazurowych pasikach, lecą, lecą na skos gołębie, a wywilgi dmuchają w flety, — hulaj „księdzu“, czarna muzyko!...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Ożóg, Jan Bolesław 1947. Jej Wielki Wóz, Kraków : Związek Zawodowy Literatów Polskich, Oddział Wiejski
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.