wzbrać

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) W domu dowiedziałam się od pana M[?], że kiedy mnie jeszcze nie znał bliżej, sądził, że we mnie jest „wystudiowana kokieteria”, że wszystkie moje spojrzenia i ruchy, słowa i uniesienia są nieprawdziwe, kokietujące i że mniej więcej, kto mnie zna, myśli tak samo. A! straszniejszej rzeczy o mnie nikt mi nie mógł powiedzieć i boleśniej zranić... Nie wymówiłam ani słowa, ale mi serce wzbrało nieopisanym żalem i wybuchnęłam płaczem niepowstrzymanym. Cały dzień nie mogłam się uspokoić; zdawało mi się, że żyć nie ma po co, bo wszystko co kiedy dałam ludziom, wszystko lepsze co Bóg mi w serce włożył, oni wzięli za kłamstwo - Więc cóż robić? jak z ni...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Romanowiczówna, Zofia 2005. Dziennik lwowski 1842-1930. T. 1-2, Warszawa : Ancher
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.

Sąsiedztwo a tergo