wzdętość

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) pycha), buchasty od bucha, ‘wzdęte ubranie’, ‘pycha’. I tu, jak zawsze, ‘brzęk’ i ‘wzdętość* od jednego pnia przezywano, p.brzęk. Prasłowo w obu znaczeniach; rus. buchat’,buchnut‘, ‘bić (buchnąć)’, i buchnuf, ‘nabrzmieć’; czesk. bouchati, ‘bić’, i nabouchany (jak u nas, i o ‘brzuchaczu’), a buchta...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Brückner, Aleksander 1989. Słownik etymologiczny języka polskiego, wyd. 5, Warszawa : Wiedza Powszechna
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.