zaczynienie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) wzięli sobie za zadanie wyssać, o ile się da, kraj [...] Finansjerowie zastosowują zawsze najsroższe paragrafy, sprzedadzą chłopu ostatnią kozę, nałożą karę pieniężną na biednego priraorca, że do zaczynienia chleba weźmie wody z morza, zamiast kupować sól skarbową, na którą często gęsto nie ma pieniędzy. Wyzysk poczytuje się za obowiązek patriotyczny względem korony św. Stefana — «niech zdycha obszarpany Chorwat!» I cóż dziwnego, że taki zasiew musiał urodzić chwast [!] rozruchów włościańskich.” (-ić., Echa z Chorwacji, „Kurier Warszawski”, nr 245b.) Bunt włościański był krwawo tłumiony przez wojska węgierskie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Prus, Bolesław 1957. Kroniki. T. 6, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.