zadumanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) cznego charakteru. Ale żeby był moralistą kwaśnym żółciowym, zrzędnym, przesadnie surowym, to nie: jest to twarz poważna, surowa, zamyślona, smutna, ale zmarszczki na niej nie powstały z niechęci do ludzi, ani z szyderstwa, ani z zawiedzionej miłości własnej, tylko z ciężkiego zadumania nad teraźniejszością i z obawy o przyszłość...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tarnowski, Stanisław 1903. Historya literatury polskiej. T. 1-3, wyd. drugie, przejrz. i dopełn., Warszawa : Słowo
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.