zagubny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) «Zagubne» wiry, epitet najprzód nie polski, bo trzeba mówić «zgubne*, które jest lepsze, bo krótsze, a w poezji między dwoma wyrazami równego znaczenia i mocy — prawie matematycznie powiedzieć można, że krótszy jest lepszy. 2° «Zgubny» tu nie bardzo potrzebny i nie powiększa idei wiru. — «Pod senną falą» jest nowe i prześliczne. «Wnętrze łona», wyrażenie niedelikatne i twarde, koniecznie tu trzeba położyć: serce lub duszę...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Mickiewicz, Adam 1953. Dzieła. Wydanie narodowe. T. 14. Listy. Cz. 1, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.